Στη δεκαετία του 1960, ένας επιτυχηµένος Ιταλός κατασκευαστής τρακτέρ αποφάσισε να κατασκευάσει σπορ αυτοκίνητα για να εκδικηθεί την κακοµεταχείριση που είχε από τη Ferrari. Ο κύριος αυτός δεν είχε καµία εµπειρία στο χώρο της αυτοκίνησης, όµως προσλαµβάνοντας τους καλύτερους µηχανικούς και σχεδιαστές, κατάφερε να κατασκευάσει αυτοκίνητα που θα άφηναν εποχή.

Lamborghini 350 GTV

Το Lamborghini 350 GTV με το αμφιλεγόμενο ημι-fastback design, σχεδιάστηκε από τον Franco Scaglione και κατασκευάστηκε από την Carrozzeria Sargiotto στο Τορίνο. Υπεύθυνοι για την κατασκευή του σωληνωτού σασί ήταν ο Giorgio Neri και ο Luciano Bonacini στην Modena.

Σε ότι αφορά την εξέλιξη του κινητήρα, με αυτή ασχολήθηκε ένας σπουδαίος μηχανικός, ο Giotto Bizzarrini. Ο Giotto σχεδίασε έναν V12 κινητήρα 3,5 λίτρων, που τροφοδοτούνταν από έξι καρμπυρατέρ Weber που έδειναν ισχύ 342 ίππων στις 8.000 στροφές.

Τότε πίστευαν ότι ο αυτοκίνητο θα μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα μεταξύ 240 – 280 km / h.

Το ντεμπούτο του Lamborghini 350 GTV έγινε το 1963 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο. Παρά τις πολύ καλές κριτικές που έλαβε από το εξειδικευμένο τύπο και τους επισκέπτες της έκθεσης, ο Ferruccio Lamborghini δεν ήταν ικανοποιημένος με την σχεδίαση και την ρύθμιση του κινητήρα του 350GTV με αποτέλεσμα να ζητήσει τον επανασχεδιασμό των Lamborghini 350 GTV από την Carrozzeria Touring και να χαμηλώσει την ισχύ του κινητήρα στα 270 HP στις 6.500 στροφές.

Έχοντας αλλάξει τον σχεδιασμό και την ρύθμιση του κινητήρα η Lamborghini 350 GT βγήκε σε παραγωγή. Ωστόσο η Lamborghini συνέχισε να εκθέτει το Lamborghini 350 GTV σαν προτότυπο σε εκθέσεις..

Όταν έκανε το ντεμπούτο του στην έκθεση του Τορίνο το αυτοκίνητο ήταν βαμμένο με μεταλλικό μπλε χρώμα, ωστόσο πληροφορίες λένε ότι ο κινητήρας δεν ήταν τοποθετημένος στο αυτοκίνητο και ότι στην θέση του είχαν βάλει τούβλα ώστε το αυτοκίνητο να στέκεται στο σωστό ύψος. Επίσης το αυτοκίνητο δεν είχε δαγκάνες φρένων, πεντάλ και υαλοκαθαριστήρες.

Lamborghini 400GT

Η νέα Lamborghini 400GT στόχο είχε να γίνει ένα πραγματικό grand tourer 2+2. Έτσι ήρθε στην Touring με την εντολή να χωρέσει δύο θέσεις πίσω, διαφυλάσσοντας παράλληλα τις γοητευτικές αναλογίες της 350 GT. Αυτό επέφερε σχεδόν κάθε κομμάτι του πετσώματος να είναι καινούργιο, παρά την ομοιότητά του με το προηγούμενο μοντέλο. Επιπλέον, το υπέροχο 12κύλινδρο μοτέρ σχεδιασμού Bizzarini με τα έξι διπλά Weber φόρεσε το δικό της 5άρι σασμάν, πιο μανιτζέβελο και πιο ήσυχο από το αντίστοιχο ZF της 350GT. Οι αλλαγές περιέλαβαν φυσικά και τις ανεξάρτητες αναρτήσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν στα 200 επιπλέον κιλά που θα καλούνταν να κουβαλήσουν. Και αυτό δεν ήταν παρά μία μόνο φάση.

Το 1966, η Lamborghini λανσάρησε στο Σαλόνι της Γενεύης την 400GT. Στενά συνδεδεμένη με τη γεννήτορά της, την 350GT, ξεχώριζε από τα διπλά εμπρός φανάρια και, κυρίως, από τον 4λιτρο V12 που έκρυβε κάτω από τα καπό. Ένα μοτέρ που ανέβαζε μέγιστη ισχύ στα 330 άλογα και διακρινόταν για τη γλυκύτητα και ελαστικότητα της λειτουργίας του, κάτι που δεν συνέβαινε με την προηγούμενη έκδοση. Εξαιρετικά γρήγορη, η 400GT έπαιζε στα ίσια τις Ferrari σε τελική ταχύτητα, αλλά μπορούσε να περηφανεύεται ότι στο δρόμο πατούσε καλύτερα από αυτές. Ατού που της χάριζαν οι πιο μοντέρνες αναρτήσεις σε σχέση με τα μηχανήματα του Maranello.

Mε τελική ταχύτητα 260 m/h, και τη συναρπαστική ηχητική υποστήριξη του V12 ήταν ένα από τα ταχύτερα GT της εποχή της. Επιβλητική και παρότι βαριά (1.300 kg), η 400GT παρέμενε στιβαρή και ζωντανή στο δρόμο, με δυνατά και ακούραστα φρένα. Η καμπίνα ήταν λιτή, με καλή παρουσίαση και ντυμένη με ανώτερα υλικά. Από την άλλη, το μεγάλο ξύλινο τιμόνι δυσκόλευε στη γρήγορη οδήγηση.

Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αποτέλεσαν πετυχημένη σπορά στο εμπορικό πεδίο. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο, το 1967, πουλήθηκαν 147 κομμάτια. Ωστόσο το μέλλον της είχε ήδη σφραγιστεί. Εξ αιτίας της εκποίησης της Touring, η 400GT «έμεινε χωρίς ρούχα».

Lamborghini Miura

H Miura, μπορεί να μην είναι η πρώτη Lamborghini που έρχεται στο νου, αλλά είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντική. Ο ένας λόγος είναι ότι δεν λείπει από καμία λίστα των διαχρονικά πιο όμορφων αυτοκινήτων που έχουν πατήσει στους δρόμους αυτού του κόσμου και ο δεύτερος ότι πρόκειται για το μοντέλο που ουσιαστικά πριν από μισό αιώνα δημιούργησε τον όρο super car. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η έκθεση της Γενεύης το 1966 πρέπει να ήταν εφιαλτική για τους ανθρώπους της Ferrari. Κι αυτό γιατί κοντά στο δικό τους περίπτερο υπήρχε ένα αυτοκίνητο που έκλεβε την παράσταση, που το πρόσεχαν όλοι. Οι απλοί επισκέπτες γιατί ήταν -και εξακολουθεί να είναι- πανέμορφο, οι πιο μυημένοι γιατί πέρα από την εντυπωσιακή εμφάνιση διαπίστωναν πως έφερνε τη νέα εποχή στα σπορ μοντέλα.

Το ενδιαφέρον είναι πως τη Miura την είχε παρουσιάσει στη Γενεύη η Lamborghini, μια εταιρεία που μετρούσε μόλις 3 χρόνια ζωής και που είχε προκύψει από ένα καπρίτσιο. Από ένα πείσμα του επιτυχημένου κατασκευαστή τρακτέρ Ferruccio Lamborghini, τον οποίο ειρωνεύτηκε ο Enzo Ferrari και αποφάσισε να φτιάξει τα δικά του σπορ αυτοκίνητα. Η Miura ήταν το κάτι άλλο, το επαναστατικό. Ο διάσημος σχεδιαστής της Marcello Gandini, που τότε εργαζόταν στη Bertone, τη θεωρεί κορυφαίο του δημιούργημα -έχει σχεδιάσει και την space για την εποχή της Countach που τη διαδέχθηκε- ενώ εξίσου εμπνευσμένοι ήταν και οι μηχανικοί που την εξέλιξαν -κρυφά από το αφεντικό τους που δεν πίστευε στα καθαρόαιμα σπορ μοντέλα- και τοποθέτησαν τον κινητήρα στο κέντρο. Και όχι όποιον και όποιον κινητήρα, αλλά τον V12 των 3.929 κυβικών που κινούσε την 350 GT, τοποθετημένο εγκάρσια.

Τα 350 άλογα που απέδιδε στην πρώτη εκδοχή της πρώτης super Lamborghini, αυτή με τον εσωτερικό κωδικό P400, μπορούσαν να της εξασφαλίσουν επιδόσεις που την τοποθετούσαν απευθείας στην κορυφή παγκοσμίως. Το 0-100 σε 6,7 δεύτερα και η τελική των 280 χλμ./ ώρα συνέβαλαν με τη σειρά τους στη δημιουργία του μύθου Miura, που από το 1966 έως το 1969 βρήκε 275 αγοραστές, οι οποίοι για να την αποκτήσουν είχαν καταβάλει το ποσό των 20.000 δολαρίων, που σήμερα αντιστοιχούν σε σχεδόν 146.000.

Το επόμενο βήμα ήταν η Miura S, που είχε περισσότερα στοιχεία πολυτέλειας, όπως ηλεκτρικά παράθυρα και με επιπλέον χρέωση σύστημα κλιματισμού, καθώς και μια νέα κονσόλα με αεροπορικού τύπου διακόπτες. Μάλιστα διακόπτες υπήρχαν και στην οροφή, ενώ παράλληλα ο V12 ανέβηκε στους 370 ίππους για να φτάσει τους 385 στην τελευταία και πιο γνωστή έκδοση της Miura, την SV, που ξεχώριζε από τα πιο φαρδιά πίσω φτερά της, προκειμένου να χωρέσουν οι μεγαλύτεροι τροχοί της.

Παράλληλα υπήρχε και μια αγωνιστική έκδοση η Miura Jota, που αποτέλεσε τη βάση για την SV/J που κατασκευάστηκε μόλις 6 φορές, ενώ μια και μοναδική ήταν η Miura Roadster.

Lamborghini Espada

Πενήντα ένα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη μέρα που ο κόσμος γνώρισε ένα από τα πιο συναρπαστικά και ίσως πιο διαχρονικά σπορ αυτοκίνητα.

Σαν εταιρία κατασκευής αυτοκινήτων -αφού μέχρι τότε η δραστηριότητα της Lamborghini ήταν κυρίως τα αγροτικά μηχανήματα- και μετά την επιτυχία των μοντέλων 350 GT και Miura, o Ferruccio Lamborghini αποφάσισε να προχωρήσει στην κατασκευή και ενός τετραθέσιου σπορ αυτοκινήτου, καλύπτοντας έτσι έναν διαφορετικό χώρο αυτής της κατηγορίας.

Κι αυτό γιατί μέχρι τότε, η «άφιξη» ενός παιδιού σήμαινε -σχεδόν πάντα- και τον αποχωρισμό κάποιου πολύ ωραίου σπορ αυτοκινήτου από τον ιδιοκτήτη του, αφού αναγκαστικά δεν μπορούσαν να το μοιραστούν περισσότεροι από δύο. Η Espada λοιπόν ερχόταν να δώσει μια παράταση αρκετών ετών, προσφέροντας τη δυνατότητα φιλοξενίας δύο επιπλέον ατόμων.

Με βάση το Marzal, ένα πρωτότυπο που είχε σχεδιάσει το 1966 ο Marcello Gandini για λογαριασμό του οίκου Bertone -και το οποίο δέχθηκε αρκετές τροποποιήσεις καθ’ υπόδειξη του Ferruccio Lamborghini- προέκυψε το 1968 η Espada 400 GT, πάντα με τις σχεδιαστικές επεμβάσεις του Gandini. Για τον 4-λιτρο, V12 κινητήρα, των 325 (αρχικά) ίππων, με τα έξι διπλά καρμπυρατέρ της Weber, υπεύθυνος ήταν ο Gianpaolo Dallara, ήδη γνωστός από το χώρο των αγώνων, (αργότερα δημιούργησε και δική του ομάδα στη Formula 1), ενώ την κατασκευή της πλατφόρμας του πατώματος είχε αναλάβει ο οίκος Marchesi της Μόντενα. Η Espada (που η ονομασία σημαίνει σπαθί), έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση το 1968, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης και έμεινε στην παραγωγή επί μία δεκαετία, κυκλοφορώντας σε τρεις σειρές (1968-1969 / 1969-1972 / 1972-1978), ουσιαστικά με την ίδια εξωτερική εμφάνιση, αλλά με βελτιώσεις τόσο σε μηχανικά μέρη, όσο και στο εσωτερικό. Συνολικά πουλήθηκαν 1.217 μονάδες και από τις τρεις σειρές (186+575+456), καθιστώντας την ένα ιδιαίτερα πετυχημένο μοντέλο για την κατηγορία του (αλλά και την τιμή του), αφού μόνον η Lamborghini Countach το ξεπέρασε, χρόνια μετά.

Lamborghini islero

Η Islero είχε πιο περιορισμένη παραγωγή, καθώς μόλις 220 κατασκευάστηκαν από το 1968 έως το 1970. Ήταν η διάδοχος της 400 GT και τροφοδοτούνταν από τον ίδιο V12 κινητήρα των 4.0 λίτρων, ο οποίος αποδίδει 320 ίππους. Αναφορικά με την Islero, που το αρχικό της όνομα ήταν Jslero, παρήχθη από το 1968 έως το 1970 σε δύο εκδόσεις. Την Islero και την Islero S. Η Islero βασιζόταν στην 400 GT, αλλά είχε μεγαλύτερα ελαστικά και τροχούς.

Ο 4λιτρος, V12 κινητήρας είχε ισχύ 320 ίππων (350 στην S), εφοδιαζόταν με έξι καρμπιρατέρ Weber και η τελική ανερχόταν στα 250 χ.α.ω. (260 στην S). Μόλις 225 μονάδες κατασκευάστηκαν, 155 υπό την ονομασία Islero και 70 Islero S.

Lamborghini jarama

Δεν υπάρχουν έγκυρες πληροφορίες για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Το μόνο που μπορώ να σας εγγυηθώ είναι, ότι ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο με κινητήρα V12 στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου.

Lamborghini Urraco

Η Lamborghini Urraco ήταν το μικρό μοντέλο της φίρμας τη δεκαετία του ’70, και το πρώτο της με κινητήρα V8, αντί για τον 4λιτρο V12 που έμπαινε στη Miura, τη Jarama κ.λπ. Αρχικά ο κινητήρας είχε χωρητικότητα 2,5 lt, απέδιδε 220 PS και η ονομασία του μοντέλου ήταν P250. Όμως μια αλλαγή στο ιταλικό φορολογικό σύστημα που ευνοούσε σαφώς τα αυτοκίνητα με κινητήρα μικρότερο από 2.000 cc, ανάγκασε τη Lamborghini να φτιάξει και μια 2λιτρη εκδοχή του V8, με 180 PS.

Η Lamborghini Urraco P200, όπως ονομάστηκε, διατέθηκε αποκλειστικά στην ιταλική αγορά, και κατάφερε να κερδίσει μόνο 66 αγοραστές. Έτσι παραμένει μια σπάνια εκδοχή της Urraco, αφού η P250 πέτυχε 520 πωλήσεις και η ακόμα μεγαλύτερου κυβισμού Ρ300 σημείωσε 190.

Lamborghini Countach

Όταν το 1974 παρουσιάστηκε η αρχέτυπη Countach αντικατόπτριζε όλα όσα είχε κατά νου για την εμφάνισή της ο Marcelo Gandini, ο οποίος είχε στο ενεργητικό ένα άλλο υπεραυτοκίνητο που έχει μείνει στην ιστορία, τη Miura. O Gandini λοιπόν εξασφάλισε στην πρώτη των Countach εντυπωσιακές μεν αλλά σχετικά απλές και καθαρές γραμμές.

Η εντυπωσιακή Lamborghini έμεινε στην παραγωγή για 16 ολόκληρα χρόνια, καθώς η διάδοχός της Diablo, λόγω και των συνεχών αλλαγών στην ιδιοκτησία της μάρκας παρουσιάστηκε το 1990.

Στην πορεία και με την πάροδο των χρόνων και προκειμένου να φρεσκάρεται η εικόνα της οι απλές γραμμές αλλοιώθηκαν, καθώς στο αμάξωμα προστέθηκαν προεκτάσεις στα φτερά, αεροτομές μπροστά και πίσω, καθώς και επιτηδευμένα καλύμματα για τον V12. Ο οποίος γινόταν ολοένα πιο μεγάλος σε cc και πιο ισχυρός.

Με αυτήν την εξέλιξη λοιπόν λογικό είναι η LP400 -η άμεση διάδοχό της LP400S παρουσιάστηκε το 1978 είχε ήδη πιο φουσκωμένα φτερά- που κατασκευάστηκε μόλις 157 να είναι περιζήτητη στην αγορά των κλασικών μοντέλων. Και πανάκριβη, καθώς μια από τις τελευταίες που πουλήθηκαν βρήκε το 2915 ένα νέο ιδιοκτήτη έναντι 1,3 εκατομμυρίων δολαρίων.

Lamborghini silhouette

Lamborghini jalpa

Lamporghini LM002

H LM002 έγραψε την δική της ιστορία (κατά κύριο λόγο στις ερήμους της Αραβικής Χερσονήσου) με την Lamborghini να θέλει να δώσει την σκυτάλη στην Urus. Αρχικά η LM002 είχε δρομολογηθεί ως στρατιωτικό όχημα (εξού και το Rambo-Lambo). Τέλη της δεκαετίας του 1970 η αμερικανική MIT ανέθεσε στην Lamborghini την σχεδίαση ενός off-road μοντέλου. Το project απέτυχε αλλά οι Ιταλοί επανήλθαν δριμύτεροι το 1981 και μετά από διάφορα concept cars το 1986 παρουσίασαν την LM 002.

Κάτω από το καπό υπήρχε ο V12 της Countach. Η χωρητικότητά του ήταν 5,2 λίτρα και η απόδοση σου έφτανε τους 450 ίππους με την τελική ταχύτητα να φτάνει τα 210 χλμ./ώρα. Στο διάστημα 1986-1992 κατασκευάστηκε σε μόλις 301 μονάδες που αποκτήθηκαν από συλλέκτες, ηθοποιούς, αριστοκράτες και διάφορα άλλα φτωχαδάκια. Η πρώτη LM 002 παραδόθηκε στον βασιλιά του Μαρόκο ενώ το 1987 μία ειδική έκδοση συμμετείχε στο ράλι Φαραώ και ένα χρόνο αργότερα στο Paris-Dakar.

Lamborghini diablo

Μπορεί οι Lamborghini να έχουν φτάσει σε σημείο να κάνουν ρεκόρ στο Nurburgring και να είναι ταχύτερες, πιο αποτελεσματικές, ακόμα και αναλογικά φιλικές στην οδήγηση από ποτέ, όμως ο ορισμός του «Ταύρου» είναι ένας: η Diablo!

Στην καριέρα του «Διαβόλου από τη Sant’Agata» υπήρξαν αρκετές εκδόσεις. Ουδεμία επικότερη της GT, που αποτελούσε την έκδοση δρόμου της αγωνιστικής Diablo GT2. Μόλις 80 αυτοκίνητα βγήκαν από τις πύλες του εργοστασίου στη Μπολόνια, καθιστώντας την GT μια από τις σπανιότερες και πιο σπάνιες Lamborghini της Ιστορίας.

Πίσω από τον οδηγό, ο «δαιμονισμένος» ατμοσφαιρικός V12 των 6.0 λίτρων αποδίδει 575 ίππους στις 7.300 στροφές και 630 Nm στις 5.500 στροφές, αξιοποιώντας τις αναβαθμισμένες πολλαπλές εισαγωγής/εξαγωγής, την αγωνιστική εξάτμιση, τις μπιέλες τιτανίου και τον ελαφρύτερο στροφαλοφόρο άξονα.

Φυσικά δεν λείπει η εκτενής παρουσία ανθρακονημάτων, αφήνοντας μόνο τις πόρτες και την οροφή στο αλουμίνιο. Η GT ήταν 70 κιλά ελαφρύτερη από την SV και 165 από την τετρακίνητη VT, σταματώντας τη ζυγαριά στα 1.490 κιλά. Ως αποτέλεσμα, τα πρώτα 100 χλμ./ώρα έρχονται σε 3,7 δλ., τα πρώτα 160 χλμ./ώρα σε 8 δλ. και η τελική αγγίζει τα 350 χλμ./ώρα (346 για την ακρίβεια).

Lamborghini Murcielago

Ξεκινάμε από τον κωδικό LP 640: Σε longitudinale posteriore μεταφράζεται το LP, που σε «απλά» ελληνικά σημαίνει κινητήρας πίσω, τοποθετημένος κατά το διαμήκη άξονα του αυτοκινήτου, ενώ το τριψήφιο νούμερο δείχνει «απλά» τους ίππους που αποδίδει ο V12 κινητήρας, ο οποίος βασισμένος στην υπάρχουσα μονάδα των 6,2 λίτρων της «απλής» Murcielago είδε τη χωρητικότητά του να αυξάνεται στα 6,5 λίτρα, με τελικό στόχο τη βελτίωση των επιδόσεων. Oταν βέβαια μιλάμε έτσι κι αλλιώς για ταχύτητες που ξεπερνούν τα 300km/h, είναι ένα ζήτημα να μιλάμε για καλύτερες επιδόσεις. Iσως όμως αυτό να έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στην περίπτωση της Lamborghini, αφού πλασάρει την LP 640 ως το ταχύτερο αυτοκίνητο στην κατηγορία. Πάντως, για την ιστορία, θα αναφέρουμε ότι τα 0-100km/h βελτιώθηκαν κατά 4 δέκατα του δευτερολέπτου, πέφτοντας στα 3,4.

Aν τώρα νομίζετε ότι η Lamborghini Murcielago LP 640 είναι πισωκίνητη, χάσατε! H κίνηση μεταδίδεται και στους εμπρός τροχούς, με τη βοήθεια του συστήματος Lamborghini VT (Viscous Traction), δηλαδή ενός συνεκτικού συμπλέκτη που μοιράζει τη ροπή υπό νορμάλ συνθήκες σε αναλογία 30-70, εμπρός-πίσω αντίστοιχα. Bελτιωμένο 6άρι κιβώτιο και ενισχυμένο διαφορικό και λοιπά μηχανικά μέρη εμπλουτίζουν το μενού της απόλαυσης, ενώ σε ρόλο βοηθού εμφανίζεται η μικροηλεκτρονική με διάφορα συστήματα που κάνουν πιο εύκολη και ασφαλή την οδήγηση αυτής της Murcielago.

Lamborghini gallardo

Εικόνα από τη σελίδα στο instagram cars_community_

Το ίδιο και το αεροδυναμικό κάλυμμα του πατώματος, η πίσω πτέρυγα, ο διαχύτης, τα προστατευτικά στα μαρσπιέ και οι καθρέφτες. Οι ζάντες όπως και στη Superleggera είναι φτιαγμένες από ένα ειδικό ελαφρύ κράμα αλουμινίου/μαγνησίου που εξοικονομεί 13 kg. Σε συνδυασμό με την εκτεταμένη χρήση ανθρακονημάτων στο εσωτερικό, η Performante είναι 65 kg ελαφρύτερη, αλλά όχι αρκετά ελαφριά σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Χαμηλή και σφηνοειδής σαν βέλος, έχει παραμείνει στην πορεία των χρόνων πιο σπάνια από την κουπέ. Και για κάποιο λόγο βρίσκω πως ενσαρκώνει με μεγαλύτερη επιτυχία το ρόλο του αγωνιστικού για το δρόμο. Ίσως διότι η ανοιχτή οροφή αφήνει σε κοινή θέα τα γυμνά πάνελ από φύλλα κάρμπον στις πόρτες και το ταμπλό, τα επίσης κάρμπον μονοκόμματα μπάκετ και την αλκαντάρα που έχει αντικαταστήσει το δέρμα, όπου αυτό υπήρχε.

Εικόνα από τη σελίδα στο instagram greek_daily_cars

Διαφορετικό είναι και το set-up σε ό,τι αφορά στην οδική συμπεριφορά. Η κλίση είναι μικρότερη, παρόλα αυτά δεν θα έλεγα ότι η ανάρτηση είναι πιο σκληρή. Η ακαμψία του ανοιχτού αμαξώματος είναι εξαιρετική, κολακεύεται όμως και από την απόσβεση. Από τον τρόπο που πέφτει ο τροχός στις λακκούβες γίνεται σαφές ότι εκτός από την έξυπνα επιλεγμένη σχέση σκληρότητας ελατηρίων/αμορτισέρ, το ρόλο του παίζει και το μειωμένο βάρος της μη αναρτώμενης μάζας, χάρη στις ελαφρύτερες ζάντες και τα έξτρα κεραμικά φρένα.

Ο κινητήρας αντιδρά ακαριαία στην κίνηση του πεντάλ, όχι όμως και η τετρακίνηση με κεντρικό συνεκτικό συμπλέκτη, αφαιρώντας από το δεξί πόδι το ρυθμιστικό ρόλο σε μια τυφλή παρατεταμένη. Οπότε, ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να φρενάρεις όσο γίνεται πιο αργά, εξαντλώντας τις δυνατότητες του αγωνιστικού συστήματος πέδησης, να περιμένεις και να απελευθερώσεις μονομιάς όλη την ενέργεια που συσσωρεύει μέσα του ο V10, όση ώρα οι πεταλούδες του γκαζιού είναι κλειστές ή μισάνοιχτες.

Lamborghini Reventon

Ο λόγος για την Lamborghini Reventon 2007 που μόνο 20 τυχεροί παγκοσμίως θα έχουν την τύχη να την αποκτήσουν.

Βέβαια εκτός από τυχεροί, θα πρέπει να είναι και πλούσιοι αφού το νέο "διαμάντι" της Lamborghini κοστίζει 1 εκατομμύριο ευρώ.

Με άκρως επιθετικό look που θυμίζει αερομαχητικό και χαρακτηρίζεται από τις αμέτρητες γωνίες.

Η ξεχωριστή Ιταλική αισθητική έχει ξεφύγει κάπως όπως και οι επιδόσεις που αρμόζουν άλλωστε σ' ένα αληθινό super car όπως η Reventon.

Παρά το γεγονός ότι η Reventon είναι βασισμένη στην επιτυχημένη Murcielago LP640, η εξωτερική σχεδίαση διαφέρει αρκετά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δε θυμίζει Lambo των τελευταίων ετών.

Όπως στα περισσότερα supercars έτσι και στην Reventon 2007 το αμάξωμα είναι από carbon fiber με σκοπό τη χαμηλότερη τιμή του συνολικού βάρους αλλά και την αύξηση της ασφάλειας.

Το εμπρός τμήμα χαρακτηρίζεται από τις επιβλητικές αμέτρητες γωνίες που δημιουργούν ένα επιθετικό στυλ, τα φώτα που θυμίζουν άγριο βλέμμα, αλλά και τους μεγάλους αεραγωγούς από την δεξιά και αριστερή πλευρά του προφυλακτήρα που μπορεί να μην δίνουν ανάσες στον κινητήρα αλλά "δροσίζουν" τα δισκόφρενα από άνθρακα και τα έξι calipers. Στο πίσω τμήμα ο κεντρικά τοποθετημένος κινητήρας είναι εμφανής χάρη στο plexyglass που το καλύπτει, ενώ ο αεροδυναμικός διαχύτης προσφέρει σταθερότητα ακόμα κι όταν το αυτοκίνητο πιάσει τα 322 χ.α.ώ, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Ιταλική εταιρία.

Δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις για τις μοναδικές επιδόσεις της Reventon καθώς οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.

Ο κινητήρας αποδίδει 650 ίππους .

O 12κίλινδρος κινητήρας, 6.5 λίτρων της Reventon είναι ίδιος με αυτόν της Murcielago LP640, όμως αποδίδει 10 ίππους παραπάνω.

Στο Ιταλικό super car υπάρχει ακόμη και το ρομποτικό σύστημα ταχυτήτων e.gear το οποίο προσφέρει τρομακτικά γρήγορες.

Η συλλεκτική Lambo δε σταματά να εντυπωσιάζει και στο εσωτερικό της, το οποίο είναι σχεδιασμένο σύμφωνα με το όλο concept.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι τα νέα όργανα, που μεταξύ άλλων προσφέρουν και μετρητή των δυνάμεων G!

Lamborghini aventador

Συνήθως οι ανανεώσεις ημίσειας ζωής, όταν δηλαδή το εκάστοτε μοντέλο συμπληρώνει τα μισά πάνω κάτω χρόνια της εμπορικής του καριέρας, δεν είναι εκτεταμένες. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αυτοκίνητα που εξ ορισμού βρίσκονται στο top κομμάτι της κλίμακας από πλευράς κόστους και ειδικά όταν μιλάμε για σούπερ σπορ μοντέλα.

Εικόνα από τη σελίδα στο instagram cars_cimmunity_

Στην περίπτωση του κορυφαίου της μοντέλου, της Aventador, η Lamborghini δεν ακολούθησε τον παραπάνω κανόνα. Αντίθετα προχώρησε και σε αλλαγές κάτω από την επιφάνεια, προκειμένου να μπορέσει να ανταγωνιστεί τις καινούργιες ή επίσης ανανεωμένες προτάσεις και τις ειδικές εκδόσεις των άμεσων ανταγωνιστών της, όπως είναι κατά κύριο λόγο η Ferrari και η McLaren.

Έτσι λοιπόν η πιο σημαντική αλλαγή στην ανανεωμένη Aventador είναι αυτή που δεν φαίνεται. Πιο συγκεκριμένα αφορά τον κινητήρα της, το V12 των 6.500 κυβικών, ο οποίος αύξησε την απόδοσή του κατά 40 ίππους, φτάνοντας συνολικά τους 740. Αντίθετα η ροπή του παρέμεινε στα ίδια, θηριώδη επίπεδα των 690 Nm, ενώ έτσι για την ιστορία η αύξηση της απόδοσης προέκυψε από τη διαφορετική χαρτογράφηση του μεταβλητού χρονισμού και της μεταβλητής εισαγωγής. Ταυτόχρονα ανέβηκε και το μέγιστο όριο στροφών του από τις 8.300 στις 8.500 στροφές.

Σημαντικές πάντως είναι και οι επεμβάσεις στο αμάξωμα -τα πίσω φτερά παραπέμπουν πλέον και στην αξεπέραστη Countach- ενώ δεν έχουν γίνει μόνο για την ανανέωση της έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακής εμφάνισης αλλά εξυπηρετούν και λόγους ουσίας. Όπως τη βελτιωμένη ροή του αέρα για την καλύτερη ψύξη του κινητήρα, ενώ οι δύο καινούργιες εισαγωγές αέρα στον εμπρός προφυλακτήρα εκασφαλίζουν και μεγαλύτερη αρνητική άντωση.

Πίσω ο διαχύτης είναι καινούργιος και συνδυάζεται με συνολικά 3 απολήξεις εξάτμισης στο κέντρο, ενώ συνολικά το σύστημα εξαγωγής είναι 20% πιο ελαφρύ, συμβάλλοντας έτσι και αυτό στο να συγκρατηθεί το βάρος στα 1.575 κιλά, που για αυτοκίνητα αυτού του βεληνεκούς θεωρείται λογικό. Στο πίσω μέρος υπάρχει και μια ενεργή φτερούγα με 3 προκαθορισμένες θέσεις, ενώ σύμφωνα με τη Lamborghini τα κάθετα αεροδυναμικά φορτία της ανανεωμένης Aventador είναι κατά 130% και 50% μπροστά και πίσω αντίστοιχα μεγαλύτερα σε σχέση με την προκάτοχό της.

Lamborghini sesto elemento

Παραγωγή 20 αυτοκινήτων της ανθρακονημάτινης Lamborghini Sesto Elemento, πραγματοποιήθηκε από την φημισμένη εταιρεία.

Η τιμή της ξεκινά από το 1,5 εκ. ευρώ, όπως ανακοινώθηκε από τον επικεφαλής της θυγατρικής της VW, Stephan Winkelmann σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της παρουσίας της ιταλικής φίρμας στην έκθεση της Φρανκφούρτης.

Έτσι, η Sesto Elemento η οποία ολοκληρώνει τη διαδικασία 0-100 χλμ./ώρα σε 2,5 δευτερόλεπτα πέρασε στις γραμμές παραγωγής του εργοστασίου της φίρμας στην Sant’ Agatta στην Ιταλία με την προοπτική ότι οι πρώτες παραδόσεις στους ιδιοκτήτες της θα γίνονταν το 2013.

Όσον αφορά την εξαιρετικά περιορισμένη παραγωγή των 20 μονάδων, o S.Winkelmann δήλωσε ότι με αυτήν την απόφαση, η Lambοrghini επιθυμεί να αναπαραγάγει την επιτυχία της θρυλικής Reventon η οποία αν και το 2007 λανσαρίστηκε με τιμή που ξεκινούσε από το ένα εκατομμύριο ευρώ, "εξαντλήθηκε" άμεσα.

Lamporghini Veneno

Με τη Ferrari και τη McLaren να επιδιώκουν να τραβήξουν όλα τα βλέμματα επάνω τους στη Γενεύη με την «F150» και την P1 αντίστοιχα, η Lamborghini δεν θα μπορούσε να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Έτσι παρουσιασε την Veneno, που σημαίνει «δηλητήριο» στα ισπανικά. Βασίζεται στην Aventador, με εμφάνιση που παραπέμπει στο περσινό πρωτότυπο Sesto Elemento και... διακριτική σίγουρα δεν τη λες. Το εμπρός σπόιλερ, ο αεροδυναμικός διαχύτης, η πίσω αεροτομή και το διαμήκες πτερύγιο που συνήθως βλέπουμε σε αγωνιστικά του Le Mans, απαιτούν να την πάρεις στα σοβαρά.

Ο ρόλος των παραπάνω θα είναι κάθε άλλο παρά διακοσμητικός στα πάνω από 350 km/h τελικής ταχύτητας της Veneno. Για την επιτάχυνση μέχρι εκεί φροντίζει ο V12 6,5 λίτρων της Aventador, με απόδοση περίπου 750 PS για την περίσταση. Η ισχύς μεταφέρεται στο δρόμο μέσω ημιαυτόματου κιβωτίου επτά σχέσεων ISR. Πλανάται ακόμα το ερώτημα για το αν η Veneno θα μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές της στο δρόμο ή αν πρόκειται για ένα ακριβό παιχνίδι πίστας, στα πρότυπα της Pagani Zonda R.

Πόσο ακριβό; Η τιμή της ξεπερνά τα 3,5 εκατ. ευρώ (!). Αλλά ακόμα και ένα τέτοιο ποσό δεν είναι ικανό να σας εξασφαλίσει μια Veneno για το γκαράζ σας. Η Lamborghini θα κατασκευάσει μόλις εννιά και, όπως σωστά υπέθεσες, έχουν όλες πουληθεί ήδη!

Lamporghini huracan

Εικόνα από τη σελίδα στο instagram greek_daily_cars

Κάθε τέτοιο αυτοκίνητο είναι μια ιδιαίτερα προηγμένη και πολύπλοκη τεχνολογική σύνθεση. Και κάθε επιμέρους εξάρτημα αυτής της σύνθεσης έχει πολύ συγκεκριμένη αποστολή και τεράστια σημασία. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν, όταν το μάτι μου έπεσε στις πανέμορφες, μονομπούλονες σφυρήλατες 20άρες μαύρες ζάντες που κανονικά θα έπρεπε να είναι ντυμένες με P Zero Corsa, το κορυφαίο σπορ πολιτικό λάστιχο της Pirelli. Για το γούστο μου, ελάχιστα σχήματα είναι τόσο απέριττα έντονα όσο της Huracán. Η σαγήνη της σχεδόν με πονάει, κρατάω την ανάσα μου κάθε φορά που προσπαθώ να την περιγράψω στον ίδιο μου τον εαυτό. Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος. Οι επιρροές από τα αγωνιστικά Super Trofeo στο εμπρός μέρος εκφράζονται με αρκετά μίνιμαλ διάθεση, πίσω όμως δεν υπάρχει καμία συστολή. Ο προφυλακτήρας, ο διαχύτης που καταλαμβάνει σχεδόν όλο το πλάτος του αυτοκινήτου και οι εξατμίσεις, όλα δίνουν το στίγμα της διαφοράς φιλοσοφίας από την απλή Huracán.

Κάτω από τις χιαστί τραβέρσες στο πίσω μέρος του πλαισίου, το χάλκινο χρώμα της κεφαλής του δείχνει ότι για την περίπτωση είναι ενισχυμένος. Είναι φόρος τιμής στις 150 επετειακές Diablo 30th Anniversary των 525 PS και στο ίδιο μπορούν να βαφούν οι ζάντες.

Εκεί που σαφώς θα κρατήσεις την ανάσα σου είναι μόλις ο ισχυρότερος V10 που έχει κατασκευάσει ποτέ η Lamborghini δείξει τα δόντια του. Το ατμοσφαιρικό αυτό διαμάντι είναι ένας από τους πιο αντρικούς κινητήρες που απομένουν στο αυτοκινητικό στερέωμα. Τη λέξη downsizing δεν την έχει ακούσει ποτέ.

Το μεγαλύτερο μέρος της οφείλεται προφανώς στον επικό V10, ενώ το υπόλοιπο στο συνδυασμό κορυφαίας τεχνολογίας και λεπτοδουλεμένης μηχανολογικής αρτιότητας. Το απόσταγμά τους, είναι ένα από τα πιο εκκωφαντικά σε προσωπικότητα αυτοκίνητα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Το ότι είναι ταυτόχρονα κι ένα τα πιο όμορφα, αποτελεί απλώς μια ευπρόσδεκτη σύμπτωση.

Όσοι λοιπόν θεωρούν ότι μια πραγματική Lambo οφείλει να είναι V12 καλό θα ήταν να το ξανασκεφτούν.

Lamporghini centenario

Το κάμπριο όχημα με την ονομασία «Centenario Roadster» αποτελεί την αιχμή του δόρατος του εργοστάσιου με έδρα την Μπολόνια της Ιταλίας, καθώς ενσωματώνει όλες τις τεχνολογικές προόδους της εταιρείας και υπηρετεί το όραμα του ιδρυτή της, Ferruccio Lamborghini.

Ο ανοικτός «πύραυλος» της Lambo φέρει πλαίσιο σχεδόν εξολοκλήρου κατασκευασμένο από ανθρακονήματα, ενώ κινείται από έναν 12κυλινδρο κινητήρα που αποδίδει 770 ίππους στις 8.600 στροφές.

Οι επιδόσεις του κόβουν στην κυριολεξία την ανάσα, καθώς φτάνει από στάση στα 100χλμ/ώρα σε μόλις 2,9 δεύτερα, ενώ για να ακινητοποιηθεί από την ίδια ταχύτητα, χρειάζεται μόλις 31 μέτρα.

Με τελική ταχύτητα που αγγίζει τα 350χλμ/ώρα, είναι πραγματικά... αξεπέραστο.

Μάλιστα, οι τεχνικοί και σχεδιαστές της Lamborghini εξέλιξαν ένα μοναδικό για το συγκεκριμένο όχημα εξωτερικό χρώμα, ένα ματ ασημί, με το όνομα «Argento Centenario», ενώ για το εσωτερικό του επέλεξαν ένα ανοικτό καφέ που το ονόμασαν «Terra di California».

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες το αυτοκίνητο θα κοστίζει σχεδόν 2,5 εκατομμύρια ευρώ.

Lamporghini urus

Οι Ιταλοί ισχυρίζονται ότι η Urus αποτελεί το ισχυρότερο SUV στον κόσμο, ας όψεται ο V8 twin-turbo κινητήρας των 4,0 λίτρων με απόδοση 650 ίππων και ροπή 86,6 kgm. Φυσικά ο παραπάνω τίτλος ανήκει στο Jeep Grand Cherokee Trackhawk, των 707 ίππων, αλλά λόγω διαφορετικού πελατειακού στόχου, οι γείτονές μας δεν το υπολογίσουν.

Επιστρέφοντας στα περί της Urus, μετά τις περιποιήσεις των τεχνικών της Manhart, η ισχύς έχει σκαρφαλώσει στους 812 ίππους, με τη ροπή να φτάνει πλέον τα 99,9 kgm, που σαν αποτέλεσμα έχει την βελτίωση των επιδόσεων, ιδίως της επιτάχυνσης 0-100 km/h κατά μερικά δέκατα του δευτερολέπτου (3,6” η εργοστασιακή τιμή). Για να επιτευχθούν οι παραπάνω τιμές έχει αναπρογραμματιστεί η ECU του κινητήρα, τοποθετήθηκαν μεγαλύτεροι υπερτροφοδότες, καθώς και μία αγωνιστικών προδιαγραφών εξάτμιση.

Επίσης, για την βέλτιστη συνεργασία κινητήρα και μετάδοσης, έχουν αλλάξει και οι σχέσεις και η τελική του αυτόματου κιβωτίου. Όπως αρμόζει σε ένα μοντέλο της Manhart, διαφορετική είναι και η εμφάνιση της συγκεκριμένης Urus. Βασικό γνώρισμα η εκτενής χρήση carbon στο εμπρός σπόιλερ, στα φτερά και στον πίσω διαχύτη, με την εικόνα να συμπληρώνουν οι σφυρήλατες ζάντες των 21 ιντσών και τα ελαστικά της Pirelli, P-Zero.

Lamporghini Sian

Το εντυπωσιακό supercar υιοθετεί τον ίδιο ατμοσφαιρικό κινητήρα 6,5 λίτρων V12 που χρησιμοποιείται επίσης και στην SVJ. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, συνοδεύεται από ένα 48-volt ήπιο υβριδικό σύστημα, το οποίο προσθέτει επιπλέον 34 ίππους, συνολικά δηλαδή 830 PS. Αυτοί οι εντυπωσιακοί αριθμοί μετατρέπουν τη νέα Sian στην πιο ισχυρή Lamborghini παραγωγής από καταβολής της, παίρνοντας ουσιαστικά το στέμμα από την SVJ των 770 ίππων. Όλη αυτή η ισχύς μεταφέρεται στους τροχούς μέσω ενός αυτόματου κιβωτίου επτά σχέσεων με διάφορα προσαρμοστικά χαρακτηριστικά, ανάλογα πάντα με τον τρόπο οδήγησης. Συνδυάζεται επίσης με ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σύστημα τετρακίνησης αλλά και μηχανικό μπλοκέ πίσω διαφορικό. Ενώ η ισχύς αυξήθηκε σε σύγκριση με την SVJ, το 0-100 km/h παρέμεινε ταυτόσημο (2,8 sec, η μέγιστη ταχύτητα περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 350 km/h – μακριά από την επίδοση της Bugatti Chiron Sport με 490 km/h). Ωστόσο, το υπέρ-αυτοκίνητο είναι ελαφρώς ταχύτερο από την SVJ, όταν πρόκειται για τους χρόνους επιτάχυνσης εν κινήσει που παίζουν μεγαλύτερο μάλιστα ρόλο (30-60 και 70-120 km/ h – κατά 0,2 και 1,2 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα).

Από την άποψη του σχεδιασμού τώρα, θεωρούμε ασφαλές να πούμε πως η Sian δανείζεται πολλά στοιχεία από την Terzo Millennio. Παρόλο που προφανώς δεν είναι τόσο “δραματική” όσο το πρωτότυπο, παρόλα αυτά θυμίζει βελτιωμένη version κυρίως με τις επιθετικές γραμμές της, τις έντονες ακμές, συνολικά τις τέλειες αναλογίες για supercar. Μην ξεχάσετε να ρίξετε μια ματιά στο πίσω μέρος, εκεί θα παρατηρήσετε έξι εξαγωνικά φώτα LED, τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με τις απολήξεις της εξάτμισης οι οποίες διαθέτουν παρόμοιο σχήμα.

“Η ταχύτερη Lamborghini πρέπει να αποτελέσει κυριολεκτικά γιορτή, τόσο για όσους την βλέπουν όσο και ακόμη περισσότερο για εκείνους που είναι προνομιούχοι να την οδηγούν”, εξηγεί με στόμφο ο Mitja Borkert, Επικεφαλής Σχεδιασμού στη Lamborghini. “Η συγκεκριμένη λαμβάνει έμπνευση από την θρυλική Countach, ωστόσο, η Sian είναι μια φουτουριστική εικόνα από το μέλλον, όχι μια αναχρονιστική προσέγγιση”.

Και μόλις βρήκατε το καλύτερο δώρο που μπορεί να έχει κάποιος. Μία lamporghini!